Katedra w Santiago stanowi ostateczny cel wędrówki pielgrzymów, a jej wzniosłość w pełni zasługuje na to miano. Jest to kluczowe dzieło sztuki romańskiej, jednak zbiegają się w nim liczne style architektoniczne.
Budowę katedry rozpoczęto w roku 1075 za panowania Alfonsa VI, a jej orędownikiem był biskup Diego Peláez. Prace były prowadzone pod okiem mistrza Estebana na pozostałościach dawnych świątyń wzniesionych ku czci świętego. Została zbudowana jako obiekt trzynawowy na planie krzyża łacińskiego, zajmując powierzchnię około 8300 metrów kwadratowych.
Liczne rozbudowy przyczyniły się do wzbogacenia budynku różnymi stylami architektonicznymi (romański, gotycki, barokowy, plateresco i neoklasyczny). Główne wejście stanowi Pórtico de la Gloria (Portal Chwały). Został zbudowany przez Mistrza Mateo w roku 1188 i przedstawia dwieście postaci nawiązujących do Apokalipsy. Postać Jakuba Większego Apostoła umieszczona w portyku na trumeau wydaję się witać pielgrzymów.
Autorem fasady katedry od strony placu Obradoiro jest Fernando de Casas y Novoa, który wykonał dzieło uznawane za jedno ze szczytowych osiągnięć hiszpańskiego baroku. Ołtarz główny także reprezentuje styl barokowy. Bezpośrednio pod nim znajduje się krypta Jakuba Większego Apostoła.
Źródło: Oficjalny portal turystyczny Hiszpanii
