Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, którego siedzibą jest zabytkowa „Biała Fabryka” Ludwika Geyera, to muzeum techniki i przemysłu, sztuki, designu, mody, historii regionu oraz etnograficzne w jednym. W jego kolekcjach znajdują się zarówno XIX-wieczne tkaniny koszulowe, jak i tekstylia medyczne; zabytkowa niderlandzka tapiseria i przestrzenna kompozycja Magdaleny Abakanowicz; kostium Chanel i dres z kreszu; drewniane czółenko i krosno pneumatyczne, łowicki pasiak i burnus marokańskiego górala; haftowany sztandar i szydełkowa serwetka
Centralne Muzeum Włókiennictwa przedstawia włókiennictwo z wielu punktów widzenia. Perspektywa historii sztuki ujmuje je jako dziedzinę sztuki i pole artystycznej kreacji. Perspektywa antropologii kultury pozwala postrzegać je jako rozległy obszar związany z modą, obyczajami i życiem codziennym. Z kolei w ujęciu historycznym i technologicznym jest ono traktowane jako dziedzina gospodarki i wynik rozwoju myśli technicznej.
Zwiedzający mogą poznać tajniki włókienniczego procesu produkcyjnego (kolekcja narzędzi i maszyn włókienniczych) oraz różnorodność wzornictwa tekstyliów wytwarzanych przemysłowo w XIX i XX w. (kolekcja tkaniny przemysłowej). Mają okazję przyjrzeć się tekstyliom pochodzącym z wielu stuleci, tworzącym bogatą kolekcję artystycznej tkaniny zabytkowej. Na szczególną uwagę zasługuje kolekcja artystycznej tkaniny współczesnej – jedna z największych na świecie
Integralną część Muzeum Włókiennictwa stanowi Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej, w którym znajduje się zabytkowy drewniany kościół, willa letniskowa, piętrowy dom dla rodzin robotniczych, 4 domy rzemieślników oraz przystanek tramwajowy.
Zobacz wideo:
Zobacz na mapie:
Źródło informacji: Łódzkie Travel
Źródło zdjęcia ilustracyjnego: pixabay.com / Creative Commons 
