Teotihuacan to stanowisko archeologiczne leżący na północny wschód od miasta Meksyk. Jego nazwa pochodzi z języka nahuatl i można ją przetłumaczyć jako miejsce, w którym ludzie stają się bogami.
Co istotne, budowle wzniesione na terenie Teotihuacanu powstały bez użycia metalowych narzędzi, podobnie jak wszystkich ludów prekolumbijskich.
Centrum kultowe zostało zbudowane wzdłuż Alei Zmarłych. Aleja ta ciągnęła się od Piramidy Księżyca aż do Cytadeli. Wzdłuż niej usytuowano wiele świątyń oraz Piramidę Słońca – największą budowlę w Teotihuacán i drugą co do wielkości piramidę w Mezoameryce.
Do budowy użyto wysuszonych na słońcu cegieł adobe i ziemi, po ukształtowaniu budowli obłożono jej ściany płytami kamiennymi, podobnie jak w piramidach Olmeków.
W 1971 r., podczas prowadzonych prac badawczych, odkryto pod Piramidą Słońca tunel i komory. Dalsze badania prowadzone w obrębie Piramidy Słońca odkryły podziemną jaskinię i jezioro w kształcie liścia koniczyny.
