Niewielkie, urwiste Pieniny to perła pośród karpackich pasm górskich. Zbudowane z wapiennych, kredowych i jurajskich skał, odznaczają się niezwykle charakterystyczną rzeźbą.
Park obejmuje najbardziej interesującą część gór – wyodrębniające się niby strome wyspy Pieniny właściwe. Teren ten chroniono już przed II wojną światową, choć pod dzisiejszą nazwą park istnieje dopiero od 1954 r. Przepaściste turnie, skałki, wąwozy i przecinająca pasmo, przepiękna przełomowa dolina Dunajca tworzą zakątek pełen tajemniczego uroku.
Najwyższym szczytem parku jest Okrąglica leżąca w masywie Trzech Koron (982 m n.p.m.). Wapienne podłoże, ogromne zróżnicowanie geomorfologiczne i niewielka wysokość gór sprzyjają dużemu urozmaiceniu roślinności.
Oprócz lasów bukowo-jodłowych charakterystyczne dla tego obszaru są kwieciste łąki (z ogromnym bogactwem gatunkowym, w tym kilkunastoma gatunkami storczyków) i murawy naskalne. Na tych ostatnich znalazły schronienie dwa gatunki endemiczne (spotykane tylko w Pieninach): mniszek pieniński i pszonak pieniński, oraz reliktowa chryzantema (złocień) Zawadzkiego. Rośnie ona na rozległych obszarach środkowej Azji, a w Europie występuje tylko w Pieninach.
Źródło: visitmalopolska.pl
